Geplaatst op

Kan niet wachten!

Heb jij dat ook, dat je nu langzaam 2019 begint in te richten, alsof het een leeg huis is? Of beter, een nog onontdekt land met verrassende uitzichten! Nu vallen Oud en Nieuw en mijn verjaardag vrijwel samen dus misschien ben ik een beetje ‘biased’, maar bij mij gaat het kriebelen! Het oude is gedaan, het nieuwe ligt voor het oprapen.

De dagen worden langer, ik kan niet wachten tot ik weer uit een tent kruip, liefst met een dun laagje ijs op het doek. Vuur maken en koffie zetten, terwijl langzaam de grondmist optrekt, de zon schittert in de dauwdruppels.

Ken je dat? Rugzak om en wandelen op een nog onontdekte route. Onbekende geluiden, beekjes, heuvels, bergen. Onbekende gerechten eten in kleine restaurants vol met onverwachte ontmoetingen met verweerde gezichten van het buitenleven. Verdwalen in de wetenschap dat het altijd goed komt!

Ja, ik kan niet wachten! Nog even de laatste oliebollen eten. Oud en nieuw vieren met een groot vuur en een huis vol en dan 2019!

Al wat ik jullie wil wensen voor 2019 ligt besloten in deze mooie Irish blessing … may the road rise up to meet you!

 

Geplaatst op

35 jaar later! Self revisited!

Dat je weer in een te krap zaaltje van de Radboud Universiteit zit in afwachting van een docent die hopeloos klooit met de afstandbediening van de beamer. Nu als ouder van een student, niet meer als die ongedurige eerstejaars. Maar dan neemt hij ons mee van Freud naar het Social Self. Van de analyse op de sofa naar de opkleurende hersengebieden bekeken door fMRI.

Hoe kennen we onszelf eigenlijk? Door eigen interpretatie, reflectie of door de ogen van anderen?

Onze ouders, de eerste juf, vrienden en vriendinnen. Op de klippen gelopen relaties. Werkgevers, projecten met maatschappelijke impact en intieme feestelijke momenten. Trouwen, je eerste kind. Alles straalt af op jou door de ogen van die ander.

Wie ben je eigenlijk en wat heeft je gemaakt tot wat je bent. Wat was de impact van het overlijden van mijn vader toen ik nog veel te jong was.

Het college kabbelt voort en ik voel mij weer even de eerstejaarsstudent van lang geleden. Het zien van jezelf door de ogen van die ander. Denken over wat de ander misschien van jou zal denken. Zit daar niet de kern van het niet weten en kennen van het zelf? Maar ook de pijn van mensen die leven naar de beelden van anderen, onderweg zichzelf vergetend!

Het is te vroeg om mijn vinger op te steken, om een tegenverhaal voor te stellen. Ik luister geduldig en daar is ie ‘basking in reflected glory’! De mooiste zin uit een college van zeker 35 geleden. Zomaar uit de mond van een niet native Engels sprekende prof. Ik zeg je er is niets veranderd, maar ook zoveel.

Blijf vooral je eigen social self! Cheers!

 

[Foto: Henk en Dionne @Radboud]

Geplaatst op

Wat is voor jou echt de mooite waard?

Ja je leest het goed: ‘wat is voor jou de mooite waard?’ Misschien ook de moeite, maar dit gaat dieper. Stel je het even voor! Doen omdat het de mooite waard is! Schrijven omdat het mooi is. Leven vanuit mooite! Verbinden en samenwerken omdat het beter en mooier is.

Leven vanuit een visie waarbij ‘de mooite waard’ voorop staat. Merk je dat je meteen begrijpt wat ik bedoel! Dat ik niets hoef uit te leggen!

Sommige wandelen en beklimmen bergen voor de mooite.  Spannende tochten met onbekende uitkomst, gewoon omdat ze er zijn en jij je al die moeite wilt getroosten voor onbekende momenten van mooite! Neem bijvoorbeeld Eva die het wandelen tot haar leven heeft verheven!

Maar moet het allemaal zo meeslepend hoor ik je denken. Nee, natuurlijk niet, het doen wat de mooite is kan in heel kleine dingen zitten. Zaken die je moeiteloos doet, die je bijna geen energie kosten, maar je juist energiek maken. Flow heet dat! Soft en vaag? Nee, juist niet!

Waar zit voor jou de mooite? Voor mij zit die in de ruige natuur, het rusteloos op zoek zijn naar vergezichten, maar ook in het vuur en de gesprekken na afloop, de vrieskoude  sterrenhemel vlak voordat je de tent inkruipt!

Maar ook in het zoeken en blootleggen van de capaciteiten van mensen, ze uitdagen te gaan waar ze nooit gingen, ze de mooite te laten ervaren van hun eigen unieke innerlijke landschap. De ruigheid, de donkere spelonken en de oogverblindende toppen. Voor mij is dat de rode draad en de mooite waard!

Wat is voor jou echt de mooite waard?

 

Geplaatst op

Bang voor de angst? Omarm onzekerheid!

Twitter is een mooie graadmeter voor de ingeslopen angst in de maatschappij. De Telegraaf trouwens ook, hoewel ik mij bij de laatste vaak afvraag ‘geloven de lezers dit echt?’ Soms kijk ik met stijgende verbazing? Waarom toch die angst?

We leven in een van de rijkste en gelukkigste landen ter wereld, maar als ik Twitter mag geloven is het einde nabij! We lijken alles te verliezen, onze banen, onze cultuur, onze eigenheid! Waar komt die angst toch vandaan? En waarom blijft die in stand, terwijl we in bijna alle ‘systemen’ in de top 10 meehobbelen. Gezondheidszorg, pensioen, sociaal vangnet doen het best goed en qua veiligheid hebben we statistisch ook niet te klagen. Tuurlijk er is altijd iets te wensen. En grote systeemveranderingen, in diezelfde zorg en pensioenstelsel, en de robotisering houden we echt niet tegen. Zelfs het inmiddels beruchte basisinkomen gaat er vast ooit komen, ondanks de angst dat Nederland dan collectief aan het luieren slaat.

Omarm onzekerheid

Bang voor de angst! Hard roeptoeteren om hem te bezweren, te duiden naar eenvoudige oorzaken en nog eenvoudigere oplossingen! ‘Bouw een muur’, virtueel of niet, als oplossing voor angst. Of is het onzekerheid? Het lijkt of we er niet mee om kunnen gaan. Bang voor de toekomst, het onbekende, het niet kunnen duiden, het gevoel tussen wal en schip te vallen? Niet gezien of gehoord te worden?

Op Twitter zijn het vaak wat oudere ‘zuurpruimen’ die angst lijken te adopteren als de plaats om onzekerheid in te laten wonen. Hun ‘natural habitat’ zeg maar. Maar ook in gesprekken met jongeren en studenten is onzekerheid heel vaak het onderliggende thema. Onzekerheid over de toekomst! Gelukkig leidt die onzekerheid zelden tot roeptoeteren op Twitter of De Telegraaf, maar vaak wel tot een soort verlamming en meer dan soms tot depressie.

Onzekerheid het meest veronachtzaamde thema in het onderwijs, terwijl het in het hoofd van de student zo belangrijk is. Wat zou er gebeuren als je die onzekerheid omarmt. Als drijvende kracht ziet voor alles wat kan en wil ontstaan. Benoemen, delen en accepteren dat de enige zekerheid onzekerheid is. Kun je met verwachtingsvolle spanning vooruit kijken naar wat er komen gaat in vertrouwen dat je de capaciteiten hebt om er iets van te maken?

Maak onzekerheid eens tot thema van discussie! Bespreek en bedenk met elkaar handelingsrepertoire om er iets mee te doen. Kunnen we dat? Zou dat een einde kunnen maken aan de generaties van droeve angstige roeptoeters? De omslag naar een generatie die omarmt dat alles steeds onzekerder wordt, maar in de wetenschap dat ze de kwaliteiten hebben om er mee te ‘dealen’ op die momenten dat het er toe doet!

Als ik dan iets mag wensen voor 2019, dan wens ik dat!

Geplaatst op

Magisch wandelen, het nieuwe realisme!

Als zitten het nieuwe roken is, dan is wandelen het nieuwe realisme! Wandelen lijkt veel wat vast zit los te maken. Het zal wel loslopen is natuurlijk niet voor niets een van de meest gebruikte gezegden.

Ontkronkelen

Vastzittende gedachtes, moeilijke organisatieprocessen, ingesleten patronen, op een wandeling lijkt er ruimte te komen voor beweging! Het letterlijk bewegen lijkt te leiden tot het ontkronkelen van gedachten. Alleen of met zijn allen? Het maakt niet uit! Naast elkaar lopend moeilijke gespreksonderwerpen bespreken of achter elkaar ze overdenken. Een wandeling door de natuur geeft mooie metaforen voor probleemoplossing. Smalle paden, ruime vlakten zonder gebaande paden, moeilijk struikgewas, natte zompige grond.

Wandelen als een onbewuste meditatie! Ritmisch bewegen in de stilte van de vroege ochtend of late avond. Onderdeel worden van de natuurlijke cyclus van dag en nacht. Problemen lijken te verdampen! Niets zo productief als je dag op deze wijze beginnen of beëindigen.

De kunst van het verdwalen

Verdwalen, niet meer weten waar je bent en toch weten dat het goedkomt. Vertrouwen dat er ergens een aanknopingspunt is dat je weer naar een pad of spoor leidt. Genieten van het moment. Durven we nog te verdwalen? Niets zo magisch als dat!

Wandelen kan uitdagen! Op grote hoogte, in onbekend gebied of in moeilijke weersomstandigheden. Het leert je plannen, voorbereiden en risico’s inschatten. Het geeft inzicht in je conditie, je doelen en hoe je omgaat met energie en tegenslag. Hoe je ontlaadt en weer oplaadt. Niets geeft zo’n directe feedback als wandelen.

Iedereen kan wandelen, net zoals iedereen kan mediteren, bewust of onbewust. Een kilometer door het dorp of duizenden kilometers op een trail. Het leert je observeren en situaties nemen zoals ze zijn en daar dan het beste van maken. Vaardigheden aanscherpen, doorzetten, diep gaan en hoog eindigen!

Wandelen het nieuwe magische realisme!

Geplaatst op

Sloop jezelf voor het beste resultaat!

Ken je dat, die donkere dagen voor Kerst? Waar je niet kan wachten tot de boom staat? Veel licht erin als een baken voor gezelligheid, harmonie en kerstgedachte? Tijd om jezelf eens lekker uit elkaar te slopen, tegen het licht te houden en weer in elkaar te zetten. Jezelf voorzien van nieuwe ambities en dromen. ‘Preppen’ voor 2019 zeg maar!

Ik hoor je denken ‘wat nou slopen en weer in elkaar zetten’? Hoezo dan? Goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn meer dan genoeg! Maar is dat zo? Zijn dat van die opgedrongen marketing voornemens om nu eindelijk eens die lifestyle aan te passen of gaan ze dieper? Schuren ze tegen de kern van wie je bent of wilt zijn? Doen ze pijn?

Ik gebruik als slijpsteen altijd een plaatje wat ik ooit ’toevallig’ tegenkwam van de Oxford Leadership Academy. Heel simpel! Wat vind je leuk, waar ben je goed in en waar wil de maatschappij voor betalen? Jezelf lekker uiteenleggen in 3 cirkels. En dan kijken of je de ‘sweetspot’ in het midden al raakt!

En als je er niet zit, wat moet je dan doen om er te komen?  Grote veranderingen of graduele bijsturingen? Heb je het lef om die beslissingen te nemen, die nodig zijn om meer naar het midden te komen?

Weet je eigenlijk wel waar je goed in bent? Wat is het je waard?

Durf jij jezelf lekker te slopen, de elementen te herschikken en je nieuwe zelf vol met ambities en dromen weer in elkaar te zetten. Durf jij het? Google dan eens op IKIGAI en verras jezelf!

Geplaatst op

Oud worden, hoe doe je dat?

Oud worden! Iedereen wil het, niemand zit er op te wachten! Sommige zeggen ‘Die young while living life to the max’, maar stel dat je toch oud wilt worden. Grijs en wijs! Je kennis wilt overdragen aan de jonge generaties, je kleinkinderen zien opgroeien, hoe doe je dat dan het best.

Harvard (US) deed er 75 jaar onderzoek naar. In hun Grant and Glueck study deden ze onderzoek naar een  rijke en een arme populatie. Opmerkelijke overeenkomsten? Geld maakt niet gelukkig wat betreft het bereiken van een hoge leeftijd, status ook niet, het hebben van waardevolle relaties wel. Dit weten we inmiddels wel toch? Maar dit onderzoek voegt daar het volgende aan toe. Het goed omgaan met trauma’s of psychisch leed! Laat trauma’s of leed niet zeuren, maar pak het gericht en overtuigend aan. Allemaal naar de shrink dus, of uithuilen bij die waardevolle relatie. Maak uw ellende bespreekbaar en ‘grow old’

Ach het is bijna kerst, sowieso tijd voor contemplatie en het mentaal flossen van de hersencellen. Ik wens u een lang leven!

 

 

Geplaatst op

Places of sanctuary

Soms kom je op plekken waar je wilt blijven omdat ze goed voelen, omdat ze de mooite waard zijn. Onlangs was ik in Boston en liep de Boston Public Library binnen. Een plek die meteen goed voelt. Rust in de drukte van de stad, geweldige architectuur en een ‘feel of welcome’.

Vooral de studiezaal met die prachtige groene lampen straalt een rust uit die aanzet tot reflectie en academisch onderzoek. Studenten, toeristen, inwoners, jong, oud een heel divers publiek zit in stilte in de zaal. Ieder met zijn eigen gedachte en object van studie.

Places of sanctuary dacht ik ineens! ‘Wat heeft Google hierover op te merken’ vroeg ik mij af en de respons kwam direct City of Sanctuary! Ierland, na 6 weken door Ierland te zijn getrokken verbaasde het mij niet. Een organisatie die bijdraagt aan die ‘feel of welcome’, werkt aan inclusiviteit, voor iedereen zonder enig politiek of geloofsoogmerk. Werken aan een cultuur waar iedereen welkom is!

Kom je ooit in Boston bezoek dan zeker de Public Library. Wat is jouw favoriete plek?