Als zitten het nieuwe roken is, dan is wandelen het nieuwe realisme! Wandelen lijkt veel wat vast zit los te maken. Het zal wel loslopen is natuurlijk niet voor niets een van de meest gebruikte gezegden.
Ontkronkelen
Vastzittende gedachtes, moeilijke organisatieprocessen, ingesleten patronen, op een wandeling lijkt er ruimte te komen voor beweging! Het letterlijk bewegen lijkt te leiden tot het ontkronkelen van gedachten. Alleen of met zijn allen? Het maakt niet uit! Naast elkaar lopend moeilijke gespreksonderwerpen bespreken of achter elkaar ze overdenken. Een wandeling door de natuur geeft mooie metaforen voor probleemoplossing. Smalle paden, ruime vlakten zonder gebaande paden, moeilijk struikgewas, natte zompige grond.
Wandelen als een onbewuste meditatie! Ritmisch bewegen in de stilte van de vroege ochtend of late avond. Onderdeel worden van de natuurlijke cyclus van dag en nacht. Problemen lijken te verdampen! Niets zo productief als je dag op deze wijze beginnen of beëindigen.
De kunst van het verdwalen
Verdwalen, niet meer weten waar je bent en toch weten dat het goedkomt. Vertrouwen dat er ergens een aanknopingspunt is dat je weer naar een pad of spoor leidt. Genieten van het moment. Durven we nog te verdwalen? Niets zo magisch als dat!
Wandelen kan uitdagen! Op grote hoogte, in onbekend gebied of in moeilijke weersomstandigheden. Het leert je plannen, voorbereiden en risico’s inschatten. Het geeft inzicht in je conditie, je doelen en hoe je omgaat met energie en tegenslag. Hoe je ontlaadt en weer oplaadt. Niets geeft zo’n directe feedback als wandelen.
Iedereen kan wandelen, net zoals iedereen kan mediteren, bewust of onbewust. Een kilometer door het dorp of duizenden kilometers op een trail. Het leert je observeren en situaties nemen zoals ze zijn en daar dan het beste van maken. Vaardigheden aanscherpen, doorzetten, diep gaan en hoog eindigen!
Wandelen het nieuwe magische realisme!
